یک سیستم جوشکاری مستحکم برای بسیاری از سیستم های تامین گاز، مایع و برودتی، جوش های قابل اعتماد می سازد. هنگامی که شرکت پیمانکاری داناوان ، مزایده بازسازی سکوی پرتاب متحرک جهت پروژه اوریون ناسا را برنده شد، می بایست راهی مناسب برای انجام صدها عملیات جوشکاری در سیستم های لوله کشی متعدد سکو پیدا کند. یک منبع الکتریسیته و دو ابزار مخصوص جوشکاری از شرکت Otto Arc که به خاطر کنترل خودکار و بدون اشکال ولتاژ و همچنین حرکت نوسانی مورد توجه بودند، تهیه شد. با نیک تیک همراه باشید.
پرتاب یک موشک باید کار آسانی باشد، غیر از این است؟!
کار با یک نازل دلاوال (De Laval) شروع می شود، چیزی شبیه یک ساعت شنی. یک مخزن سوخت و یک سیستم ترکیب سوخت با هوا را کنار این نازل قرار دهید. و در نهایت یک منبع تولید جرقه. مخلوط سوخت و هوا به همراه جرقه در بالا و فوران نیروی رانش از پایین و در نهایت ضربات مکرر و سریع، موشک را به سمت استراتوسفر می راند!
نمونه های اولیه پرتاب موشک
نسخه اولیه این کار که در آن از باروت برای پرتاب یک پیکان استفاده شد، به حدود هزار سال قبل بر می گردد. گوستاو دلاوال در سال ۱۸۸۸ نازل معروف خود را برای استفاده در نیروی بخار طراحی نمود. و در سال ۱۹۱۴ رابرت گودارد، دو اختراع کلیدی را ثبت نمود. یکی برای راکت با سوخت مایع و دیگری راکت با سوخت چند مرحله ای. گودارد در سال ۱۹۱۹ کنترل سه محوره، ژیروسکوپ و نیروی رانش قابل جهت دادن را برای حفظ مسیر صحیح و مستقیم راکت ارائه نمود. این کار چقدر می تواند سخت باشد؟
پرتاب یک موشک در واقع بسیار سخت است
با گذشت یک قرن پیشرفت و توسعه، هنوز پرتاب آهسته یک راکت به خارج جو، کار آسانی نیست. اگرچه قوانین فیزیک تغییر نمی کند، اما فن آوری های مورد استفاده در سیستم رانش راکت و هدایت آن با گذر زمان به شکلی پیچیده رشد نموده است. می توان گفت که تعداد پرتاب های موفق با گذر زمان به سختی افزایش می یابد. با کاوش عمیق تر موضوع به این نتیجه خواهید رسید که ساخت یک راکت، تنها نیمی از کار است. برای اتمام کار شما همچنین به ساخت سکوی پرتاب نیاز دارید. این سکو در حالیکه به راکت بسته می شود، نیروی الکتریکی، هلیوم، نیتروژن و سوخت راکت را تامین می کند و در زمان بلند شدن راکت، ثبات و هدایت آن را به عهده دارد. اگرچه این راکت است که همواره تمام توجهات و شهرت را بخود جلب می کند، اما یک سکوی پرتاب پیشرفته از لحاظ پیچیدگی سیستم های موجود در آن و عملکردی که ارائه می دهد، با راکت برابری می کند.
هر راکتی به یک سکوی پرتاب نیاز دارد
بعضی چیزها درست کار نمیکنند و یا اصلا کاری نمی کنند، اگر متمم خود را نداشته باشند. قفل ها نیاز به کلید دارند، چرخ ها به محور، پیستون ها به میل لنگ و راکت ها به سکوی پرتاب. نام های توصیفی دیگری برای سکوی پرتاب وجود دارد همچون سازه خدمات و یا برج تامین کننده. یک سکوی پرتاب انگار یک ساختمان معمولی ۱۰ طبقه همچون هتل است. اگرچه اکثر مهمانان یک هتل در اتاق خود مستقر و یا در حال شنا در استخر هتل هستند، اما احتمالا تعداد خیلی کمی از مهمان ها به سیستم های گرمایش، گردش هوا، تهویه مطبوع، برق، لوله کشی و اطفاء حریق که سبب امن و راحت بودن اتاق هاست، عمیقانه فکر می کنند. برج پرتاب هم به همین شکل است. از بیرون ساده به نظر می آید اما در واقع مجموعه زیادی از سیستم ها و زیرسیستم های پیچیده را که پرتاب را میسر می کند، در پشت نمای بیرونی خود پنهان شده است.
دلایل وجود سکوی پرتاب
دلیل اصلی وجود سکوی پرتاب، همانی است که حتی اولین و ساده ترین راکت ها به آن نیاز دارند، تعادل راکت را بعد از اولین جرقه حفظ می کند، در هنگامی که نیروی پرتاب در حال تولید شدن است اما راکت هنوز از زمین بلند نشده است. به زبان ساده، از سکندری خوردن راکت جلوگیری می کند. سکو، راکت را در حین پرتاب پشتیبانی نموده و در جهت صحیح هدایت می کند تا هنگامی که شروع به شتاب گرفتن کند و سیستم های هدایت در داخل راکت کنترل را بدست گیرند.
وظیفه دوم سکوی پرتاب، یک سازه پشتیبان جهت تامین سرویس های الکتریکی نظیر انرژی برق، ارتباطات و دورسنجی است. بر همین اساس، سکو به سیستم های برق و مخابراتی متعدد با کیلومترها کابل برق و فیبر نوری به همراه کنترل پنل های بیشمار، تابلوهای برق و جعبه های فیوز فراوان مجهز می باشد.
سوم اینکه سکوی پرتاب تامین کننده سوخت، گاز نیتروژن و گاز هلیوم راکت می باشد. در لحظات قبل از پرتاب، بوسترها مقدار بسیار زیادی از سوخت را می سوزانند. در بسیاری از اوقات در یک پرتاب موفق، فقط در لحظه بلند شدن راکت، یک تانکر کامل سوخت مصرف می شود. پس در حالیکه سوخت مصرف می شود و این فرآیند، در حال تولید نیروی بالا برنده است، هم زمان سکوی پرتاب، دوباره مخازن راکت را پر می کند. سفر طولانی عملی نخواهد بود، مگر اینکه در ابتدا تدارکات کامل شود.
چالش های طراحی سکوی پرتاب متحرک
چهارمین بخش مهم در عمده سکوهای پرتاب، سیستم صدا خفه کن سکو می باشد که وظیفه آن جذب صدای هولناک تولید شده توسط فرآیند احتراق می باشد. بر خلاف هتل که یک ساختمان مستقل است، سکوی پرتاب به موشک متصل است. این دو به صورت یک واحد مونتاژ می شوند و سکو در زمان تولید نیروی بالابرنده، مهار کننده راکت می باشد. هنگامی که راکت به اندازه کافی بالا رفت، سکو و راکت از هم جدا می شوند. بست های انفجاری، عمل نموده و سکو را از راکت جدا می کنند و در نهایت راکت پرواز می کند. تفاوت دیگر سکوی پرتاب با هتل، حساسیت کار و ضریب اطمینان سیستم است. در حالی که سیسم ها در یک هتل باید قوی و با دوام باشد، نیاز به حساسیت بالا ندارند. اگر یک لوله آب نشت کند، فلکه ورودی آب اتاق بسته شده و مهمان به اتاق دیگر منتقل می شود، به همین سادگی. و یا اگر تهویه مطبوع کار نکند، مهمان ها مجبور به تحمل کمی سختی بوده تا به یک اتاق دیگر و یا یک هتل دیگر نقل مکان کنند. این، مشکل بزرگی نیست. اما در سکوی پرتاب، و یا صحیح تر بگویم، در یک سکوی پرتاب متحرک، سیستم ها در واقع همواره در ماموریت بحرانی قرار دارند. سیستم های برقی باید مستحکم طراحی شده و با توجه به مشخصات خواسته شده نصب شوند. همینطور سیستم های لوله کشی باید برای ظرفیت مناسب طراحی شوند و اجزاء آن باید دقیقا مطابق استانداردها باشد، جوش ها باید کاملا بی عیب باشد. هیچ کس ریسک استفاده از قطعات غیر استاندارد، صرفه جویی و میانبر زدن، و جوش کاری سطح پایین را قبول نمی کند.
اجرای جوشکاری دوار برای پرتاب اوریون به مدار زمین
آخرین دستورالعمل مهم برای سازمان ملی هوا و فضا (ناسا) سفر به مریخ است. همانطور که مأموریتهای آپولو در سفر به ماه بر اساس درسهای فراوان یاد گرفته شده از پروژه های عطارد و گمینی طراحی شده است، سفر به مریخ ناسا فقط یک بالا رفتن تنها نیست، بلکه نیازمند ده ها پرتاب است.
فراتر از آن، سفر به ماه قابل مقایسه با مریخ نیست. در دورترین نقطه مدار، ماه حدود ۴۰۷۰۰۰ کیلومتر با زمین فاصله دارد است؛ سفرهای آپولو حدود سه روز طول کشید. در حالیکه کمترین فاصله مریخ از زمین ۵۶ میلیون کیلومتر است. تا کنون بسیاری از مدارگردها و مریخ نوردهایی که فرستاده شده حدود ۲۷۵ روز برای رسیدن به مجاورت سیاره سرخ زمان نیاز داشته اند. این صحیح نیست که گفته شود ۴ فرود آپولو به ماه آسان بود، اما برنامه ریزی تدارکاتی برای رسیدن به مریخ به مراتب ده ها برابر پیچیده تر است.
اصلاح یک سکوی پرتاب
اصلاح یک سکوی پرتاب موجود ممکن است کاری آسان تر به نظر آید، اما این طور نیست؛ در مقیاس کوچک، کاری ترسناک و دشوار است. آقای داناوان یک پیمانکار مادر بوده که در پروژه های ناسا شناخته شده است و برنده مزایده تغییر یک سکوی پرتاب موجود برای یکی از پرتاب های اولیه اوریون شد. به عنوان پیمانکار مادر، این شرکت مسئول هزینه، برنامه ریزی، ایمنی، مدیریت، مدیریت پیمانکارهای قراردادی و عملکرد فنی این پروژه چند-تخصصی است. دیدن فهرستی از پرسنل کلیدی پروژه، دامنه این تعمیرات را برجسته می کند: سرپرست پروژه، مدیر پروژه، مهندس مکانیک، هماهنگ کننده سیستم های هوافضا و سرپرست جوشکاری!
تجربه سرپرست جوشکاری به پروژه ای یک ساله در سال ۱۹۸۲ بر می گردد که سرپرستی محدود تعویض لوله های یک نیروگاه هسته ای را به عهده داشته است. ۸ سال سابقه ساخت و تولید تجهیزات جوشکاری، بیش از ۱۰ سال طراحی روش های جوشکاری و ۲۵ سال فروشندگی تجهیزات جوشکاری از دیگر سوابق این شخص است. یکی از کارهای کوتاه مدت این سرپرست، طراحی و اجرای جوشکاری برای ناسا بوده پس وی شخصی آشنا با محیط سرسخت و گاهی گیج کننده ناسا است.
پروژه جدید ناسا:
- جوشکاری، ساخت و مونتاژ اجزاء سازه های فولادی و کل سیستم های ساختاری.
- ساخت، نصب و آزمایش سیستم های تجهیزات پشتیبانی زمینی.
- نصب و آزمایش سیستم های الکتریکی، مکانیکی و لوله کشی برای برق، ارتباطات، هیدرولیک، گاز هلیوم، گاز نیتروژن و مبردها.
- کنسول های برق برای کنترل، نظارت و تست عملکرد.
- رابط ها و اتصالات به سیستم ها و سازه های موجود.
پروژه ای که تخمین زده شده از سپتامبر ۲۰۱۵ تا مارس ۲۰۱۸ یعنی ۳۶ ماه زمان ببرد ، شامل مجموعه ای از سیستم های لوله کشی است که شادی هر نصاب و یا جوشکار لوله را نتیجه می دهد.
مواردی که باید در این پروژه انجام شود:
۱- عملیات جوشکاری برای خط لوله هیدرولیک ۲ اینچی اسکجول ۴۰ با فشار ۹۸ PSI
۲- عملیات جوشکاری خط گاز هلیوم ۲ اینچی اسکجول ۱۶۰ با فشار ۳۶۰۰ PSI
۳- عملیات جوشکاری خط گاز هلیوم ۲ اینچی اسکجول XXS با فشار ۵۶۰۰ PSI
۴- عملیات جوشکاری خط هیدرولیک ۲.۵ اینچی اسکجول ۴۰ با فشار ۹۷ PSI
۵- عملیات جوشکاری خط برگشت هیدرولیک ۳ اینچی اسکجول ۴۰ با فشار ۱۲۰۰ PSI
۶- عملیات جوشکاری خط تامین هیدرولیک ۳ اینچی اسکجول ۱۶۰ با فشار ۳۵۰۰ PSI
۷- عملیات جوشکاری خط گاز هلیوم و نیتروژن ۳ اینچی اسکجول XXS با فشار ۵۶۰۰ PSI
۸- عملیات جوشکاری خط برگشت هیدرولیک ۳.۵ اینچی اسکجول ۴۰ با فشار ۱۰۰ PSI
۹- عملیات جوشکاری تخلیه گاز نیتروژن ۴ اینچی اسکجول ۱۰ با فشار ۱۰۰ PSI
۱۰- عملیات جوشکاری خط گاز نیتروژن ۴ اینچی اسکجول ۴۰ با فشار ۱۵۰ PSI
۱۱- عملیات جوشکاری خطوط مبرد ۶ اینچی اسکجول ۱۰
۱۲- عملیات جوشکاری خطوط مبرد و خروجی گاز نیتروژن ۸ اینچی اسکجول ۱۰
۱۳- عملیات جوشکاری خطوط مبرد ۱۰ اینچی اسکجول ۱۰
۱۴- هر شخصی که کارهای تکمیلی و اصلاحی انجام داده باشد، می داند که چنین پروژه هایی معمولا نیاز به توافق های دوطرفه بیشمار دارد. طرح سکوی پرتاب، ایده آل شما نیست. دیوارها و درب ها در جای مناسب قرار ندارند. نصاب های لوله، برق کارها و آهنگران مجبورند در کنار لوله ها، لوله برق ها و فولاد های سازه ای یکدیگر کار کنند. مجاورت سیستم ها و اجزاء مکانیکی که در گذشته نصب شده اند را نیز فراموش نکنید.
چالش های جوشکاری
به گفته سرپرست جوشکاری، کار از این هم ترسناک تر است. طول بعضی لوله ها هنگامی که در حال بهره برداری هستند، تغییر می کند. طولی که یک لوله در دمای محیط دارد، هنگامی که هیدروژن یا هلیوم مایع در آن جاری می شود، بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. این عناصر به ترتیب در دمای منهای ۲۵۳ و منهای ۲۶۹ درجه سانتیگراد مایع می شوند. پس نوسان دما در کل حدود ۲۸۰ درجه خواهد بود. این امر موجب مشکلات شناسایی سایز مناسب در این خطوط می شود و در نتیجه، نقاط با بازرسی اجباری در این خطوط وجود دارد. برای جبران این مشکل، گروه جوشکاری مجبور به نصب اتصالات انبساطی روی خطوط مبرد شدند.
علاوه بر این، سرپرست جوشکاری مجبور بود توجه بیشتری به ضخامت دیواره لوله ها داشته باشد. در این پروژه، در بازه پایین ترین تا میانه، اسکجول ۴۰، ضخامت دیواره لوله ها، در جوشکاری چالش خاصی ایجاد نمیکند. در قطرهای ۲ تا ۴ اینچ، در اسکجول ۴۰. ضخامت دیواره لوله از ۰.۱۵۴ تا ۰.۲۳۷ اینچ می باشد. کار با این ضخامت بدون مشکل خاصی میسر است. اما کار با اسکجول های سنگین تر، مشکل تر خواهد بود. وجود مواد بیشتر، حرارت بیشتری می طلبد، پس جریان الکتریکی نیز باید بیشتر باشد. لوله ۳ اینچی اسکجول XXS با ضخامت دیواره ۰.۵۹۸۴ اینچ، بیشترین چالش را می طلبد. پیمانکار مادر، به دستگاه جوشکاری با توانایی تولید جریان خیلی زیاد، نیاز خواهد داشت. از آنجا که این پروژه بزرگ از نظر زمان نیز در مضیقه بود، دستگاه جوشکاری باید دارای سیکل کاری مناسب نیز باشد. برای پیمانکار بصرفه نبود که جهت خنک شدن دستگاه های جوشکاری، جوشکارها زمان زیادی در انتظار بمانند.
استفاده از جوشکاری دوار
بدیهی است که این کار نیازمند جوشکاری دوار بود. این سیستم ۵۰ سال پیش به بازار آمد و از آن زمان تا کنون بهینه تر شد. جوشکاری دوار در اینگونه پروژه ها ارجحیت دارد، چرا که امکان رفتن به فضاهای تنگ و محدود را دارد در حالیکه خود جوشکار این توانایی را ندارد. این ابزار بدون وقفه، قادر به انجام جوشکاری با کیفیت بازرسی اشعه ایکس می باشد.
به پیشنهاد سرپرست جوشکاری، پیمانکار مادر منبع تغذیه مناسب دستگاه جوش دوار از شرکت اتو آرک (Otto Arc) مدل OW-ARC-450 را انتخاب نمود. این دستگاه ۴۵۰ آمپری دارای سیکل کاری ۶۰٪ در شدت جریان ۴۵۰ آمپر و سیکل کاری ۱۰۰٪ در ۳۱۰ آمپر است.
برای خود ابزار جوشکاری دوار، پیمانکار مادر مدل TPWH-0A-3 را برای لوله های به قطر ۱.۵ تا ۳ اینچ و مدل TPWH-0A-7 را برای لوله های قطر ۴ تا ۶ اینچ انتخاب نمود. این انتخاب، کل لوله کشی پرفشار را پوشش می داد. همینطور مدل TPWH-0A-12 برای لوله های سایز ۶ تا ۱۲ اینچ، شامل لوله های مبرد پوشش دار اسکجول ۱۰ انتخاب شد.
افزایش کیفیت جوش با استفاده از ابزارهای جوشکای دوار
به گفته سرپرست جوشکاری دلیل حیاتی برای انتخاب این ابزارهای جوشکای دوار، مربوط به کیفیت جوش است. ایشان دو عنصر اصلی را کنترل ولتاژ قوس (AVC) و مکانیزم رفت و برگشت نام برده است. بدلیل فرسوده شدن الکترود تنگستن، اندکی تغییر پیدا نموده و در نتیجه فاصله بین الکترود و لوله تغییر می کند. این تغییر در فاصله می تواند روی کیفیت جوش تاثیر بگذارد. اما سیستم کنترل ولتاژ قوس (AVC) این مشکل را جبران می کند. این سیستم، تغییر در فاصله الکترود را احساس نموده و با تنظیم ولتاژ در زمان پیشروی جوشکاری، شدت جریان مناسب برای داشتن حرارت ثابت را تامین می کند. مکانیزم نوسانی رفت و برگشت نیز، الکترود تنگستن را به عقب و جلو هدایت می کند، در حالیکه مسیر خود در امتداد شیار را از یک لوله به لوله دیگر می دوزد، تا جوشکاری انجام شود.
دو شریک در جوشکاری با کیفیت، یکی AVC (کنترل ولتاژ قوس) است که چگونه شدت جریان جوش را تنظیم می کند و دیگری مکانیزم نوسان بوده که چگونه الکترود را در مسیر خود جابجا می کند. در هر دو معیار فوق، هر چه کار نرم تر انجام شود بهتر است. تغییرات ناگهانی در AVC و تغییر جهت ناگهانی حرکت الکترود، جوش خوبی ارائه نمیدهد.
به گفته سرپرست جوشکاری ابزارهای انتخاب شده، از نرم ترین ها در نوع خود بوده که تا کنون مشاهد نموده است.
آیا ابزارهای جوشکاری دوار کافی هستند؟
این بدان معنی نیست که گروه دیگر جوشکاری دستی انجام نمی دهند. بعضی از لوله های پوشش دار مبرد، بیش از اندازه از حالت دایره ای شکل لازمه – که برای جوشکاری دوار تحت استاندارد لوله پوشش دار نیاز است – خارج اند. این لوله ها باقیمانده پروژه های قبلی هستند و ناسا تا جایی که بتواند، باقیمانده ها را بکار می گیرد. لوله هایی که اندازه آنها بسیار نزدیک به مورد جوشکاری بوده و دارای تغییر شکل هستند، پس بصورت دستی جوش داده شدند.
پروژه رو به اتمام است و گزارش های تهیه شده از بازرسی جوش اشعه ایکس، تاییدی بر موفقیت جوش ها و عملکرد سرپرست جوشکاری است. به گفته سرپرست جوشکاری، از ۴۰۰ عملیات جوشکاری دوار که در این پروژه انجام شد، تنها ۲ جوشکاری نیاز به تکرار داشت، یعنی ۹۹.۹۹۵٪ موفقیت! دو موردی که در بازرسی رد شدند، جوشکاری هایی بودند که در ابتدای پروژه انجام شده بودند، یعنی زمانی که روش های جوشکاری هنوز در حال اصلاح شدن بودند.
گرامیداشت ۱۹ اکتبر
گودارد در حال حمل یک راکت
گودارد فراتر از یک دانشمند مبتکر بود. او بی نظیر بود. در ۱۷ سالگی هنگامیکه بالای درختی رفت تا شاخه های خشک را هرس کند، مسحور مناظر اطراف شد. ذهنش به شدت فعال شد. در شگفت شد از تصور ساخت نوعی وسیله حمل و نقل که بتواند انسان را به آسمان ببرد. تصور ذهنی او به اینجا ختم نشد. او تنها به رسیدن به ابرها و یا ماه فکر نمی کرد، بلکه سیارات دیگر در نظرش بود. زمان، سال ۱۸۹۹ بود. زمانی که تنها وسیله پرنده، وسایل سبک تر از هوا نظیر بالون هوای داغ بود، که بیش از ۱۰۰ سال بود که از آنها استفاده می شد. این داستان ۴ سال قبل از اولین پرواز انسان با وسیله سنگین تر از هوا توسط برادران رایت از شهر کیتی هاک به داخل کتاب تاریخ بود.
گودارد در کنار چارچوب پرتاب اولین راکت سوخت مایع سال ۱۹۲۶
صعود به مریخ
مریخ؟ بله مریخ. بعدها گودارد نوشت که او در آن زمان تصور کرد، چقدر شگفت انگیز خواهد بود که وسیله ای ساخته شود تا بتواند به مریخ صعود کند. او در بقیه عمرش هر سال ۱۹ اکتبر را جشن می گرفت. او مریخ را انتخاب نمود و اکنون در زمانبندی سفر ناسا به مریخ، پروژه ارسال یک مدارگرد سرنشین دار به صخره چهارمین از خورشید است که ۱۳۵ سال بعد از جرقه در ذهن گودارد اتفاق می افتد.
ابزار جوشکاری دوار لوله سری TPWH-C شرکت اتو آرک
ابزاری برای اجرای جوشکاری دوار تیگ (TIG) روی لوله های با دیواره نازک
این ابزارها برای اجرای جوشکاری دوار تیگ (TIG) روی لوله های با دیواره نازک بوده که نیازی به تغذیه با سیم جوش ندارد. این حلقه مهر و موم شده قبل از جوشکاری با گاز محافظ پر شده و در زمان جوشکاری نیز با گاز پر می شود. این ابزار جوشکاری بسیار کارآمد بوده و دارای سیستم خنک کننده با آب است. دارای سایزبندی متنوع کولت بوده تا لوله های با قطر نیم تا ۶ اینچ را بدون نیاز به خالجوش جهت ثابت ماندن کار، با دقت، در موقعیت صحیح حفظ کند.
مشخصات:
- جوش اتوماتیک تنگستن TIG بصورت فیوژن و بدون مواد پر کننده (گدازشی)
- به دقت طراحی شده برای حفظ دقیق موقعیت لوله
- گیره های نگه دارنده لوله از فولاد ۱۷-۴ SS ساخته شده تا مکرر قابل استفاده باشد.
- محفظه بسته، پوشش گاز محافظ را بهتر نموده و جوش تمیزی تحویل می دهد.
- کم حجم و جمع و جور بودن این ابزار امکان استفاده از آن در مکان های تنگ را میسر می کند.
- معمولا برای فولاد ضد زنگ، آلیاژهای نیکل و تیتانیوم استفاده می شود.
- سیستم خنک کننده سر ابزار که با آب کار می کند میزان تولید را بالا برده و امکان جوش لوله های ضخیم را میسر می کند.
- ابزار منتخب در صنایع تجهیزات پزشکی، مواد غذایی، بیولوژیکی، الکتریکی، ادوات و نصب لوله
- منبع تغذیه پیشنهادی: OW-ARC 180